W odpowiedzi podaję zakres prawa
Odszkodowanie:
art. 444 § 1 k.c.
W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty.
W przypadku odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia OC wyrównaniu podlegają poniesione przez poszkodowanego koszty leczenia w tym zabiegów i operacji, opieki lekarskiej i pielęgniarskiej, przewozu do szpitala, do lekarza, do domu itp. Również wyrównaniu podlegają np.: utrata zarobków, i innych dochodów na skutek niemożności wykonywania pracy. Zakład ubezpieczeń, odpowiedzialny z tytułu ubezpieczenia OC , musi pokryć także koszty wizyt u prywatnych lekarzy potwierdzonych rachunkami. Jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, może domagać się pokrycia kosztów przystosowania do wykonywania innego zawodu.
Zgodnie z art. 6 k.c. roszczenia w tym zakresie muszą być poparte należytymi dowodami.
Zadośćuczynienie:
art. 445 § 1 k.c.
W wypadkach uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.
Przyznanie zadośćuczynienia jest możliwe bardzo często, gdyż uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia łączy się najczęściej z doznaniem przez poszkodowanego uczuciem krzywdy. Składają się na nie cierpienia fizyczne ale też, przede wszystkim, cierpienia psychiczne (ujemne uczucia związane ze skutkami cierpień fizycznych doznanych w wyniku uszkodzenia ciała).
Zadaniem zadośćuczynienia pieniężnego jest złagodzenie cierpień fizycznych i psychicznych, choćby pośrednio, przez zwiększenie możliwości poszkodowanego w nabywaniu dóbr i usług według swego wyboru.
Zadośćuczynienie jest wypłacane w formie jednorazowej wypłaty uwzględniającej wszelkie cierpienia fizyczne i psychiczne poszkodowanego, a jego wysokość zależy od oceny i uznania sądu. Zależy ono od okoliczności konkretnej sprawy: nasilenia cierpień, okresu trwania choroby i leczenia, rozmiaru kalectwa jak i wieku poszkodowanego, zawodu, majątku oraz nawet postawy sprawcy wypadku drogowego.
Jak wynika z powyższego, ustalenie adekwatnego dla danej sprawy zadośćuczynienia jest sprawą skomplikowaną. Jeżeli macie Państwo najmniejsze wątpliwości dotyczące wysokości zadośćuczynienia, lub nie wypłacono wam go wcale - zgłoście się do nas!!! Nasi profesjonalni doradcy, po konsultacjach z biegłymi zakresu medycyny, określą maksymalną wysokość zadośćuczynienia, oraz wystąpią z odpowiednim roszczeniem w stosunku do zakładu ubezpieczeń.
Renta:
art. 444 § 2 k.c.
Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.
Aby powstały przesłanki do przyznania renty należy ujawnić u pokrzywdzonego uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, które miały trwały charakter. Renta przyznawana jest na: czas nieokreślony, kiedy to jej uchylenie bądź zmiana wysokości jest dopuszczalna tylko w razie zmiany okoliczności (art. 907 § 2 KC), czas określony, dokładnie ustalony.
Renta ma na celu wynagrodzenie przyszłej szkody. Powstanie zaś tej szkody musi być pewne jako konieczna konsekwencja stanu obecnego. Ma ona wyrównywać szkodę w postaci wydatków na zwiększone potrzeby, utraty zarobków oraz nie osiągnięcia określonych korzyści majątkowych, które były do osiągnięcia przez poszkodowanego przed wypadkiem. Określenie tych wydatków i wielkości utraconych korzyści ma istotne znaczenie dla ustalenia wysokości renty.
Przy ustaleniu wielkości renty wyróżnia się dwie sytuacje:
-kiedy poszkodowanemu przysługuje renta z ubezpieczenia społecznego, i w tym właśnie przypadku odpowiedzialny posiadacz pojazdu mechanicznego, a więc ubezpieczyciel będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz poszkodowanego renty uzupełniającej,
-kiedy poszkodowanemu taka renta z ubezpieczenia społecznego nie przysługuje, wtedy ubezpieczyciel jest zobowiązany do świadczenia na rzecz poszkodowanego pełnej renty.